امیر ابوطالب؛ اسطوره ای که فوتبال ایران را ساخت
جامعه ورزشی ایران روزهای سوگواری را سپری می‌کند. امیر ابوطالب، استاد مسلم مربی‌گری و بازیکن‌سازی، در ۸۸ سالگی به دیار باقی شتافت. این چهره ماندگار فوتبال که زندگی‌اش با تاریخ ورزش ایران گره خورده بود، میراثی بی‌بدیل از خود به جای گذاشت.
از زمین‌های خاکی تا افتخارات ملی
مسیر پرتلاطم زندگی این استاد پیشکسوت از محلۀ راه‌آهن تهران آغاز شد. سال ۱۳۱۶ بود که نوزادی پای به جهان گذاشت که سال‌ها بعد تبدیل به سنگ بنای فوتبال ایران شد. امیر ابوطالب از همان نوجوانی نشان داد که نه فقط یک بازیکن، بلکه یک معلم ذاتی است.
نقطه عطف یک حرفه درخشان
شروع بازی در تیم جوانان راه‌آهن
صعود به تیم دیهیم تهران در ۲۰ سالگی
قهرمانی در دسته دوم تهران (۱۳۳۸)
همکاری با مربیان صاحب سبک زمان خود
مدرسه انسانی فوتبال ایران
شاگردپروری وجه تمایز امیر ابوطالب بود. بیش از ۱۰۰ بازیکن سرشناس زیر نظر این استاد کارکشته پرورش یافتند. او معتقد بود:«فوتبال فقط پاس و شوت نیست، ساختن انسان‌های مسئولیت‌پذیر اولویت است»
آثار ماندگار در مربی‌گری
۲ دهه هدایت باشگاه راه‌آهن (۱۳۴۸-۱۳۵۷)
احیای باشگاه دارایی پس از انقلاب
تاسیس آکادمی فوتبال جوانان در دهه ۶۰
طراحی سیستم استعدادیابی منحصر به فرد
وصیت‌نامه ورزشی یک اسطوره
امیر ابوطالب در آخرین مصاحبه خود به خبرنگاران گفت:«جامعۀ فوتبال باید به استعدادهای بومی اعتماد کند. جوانان ایرانی ظرفیت رقابت با بهترین‌های جهان را دارند اگر به موقع شناسایی شوند»
نتیجه‌گیری: میراثی فراتر از فوتبال
درسی که امیر ابوطالب به جامعۀ ورزش داد، فراتر از تاکتیک‌های فوتبالی بود. این استاد فقید ثابت کرد که پایه‌گذاری ساختارهای پایدار و سرمایه‌گذاری روی نیروی انسانی، کلید موفقیت پایدار در ورزش است. امروز بسیاری از ستاره‌های فوتبال ایران مدیون نگاه آینده‌نگرانه این معلم بزرگ هستند.
